Progi podatkowe Norwegii (tabele podatkowe Norwegia)

Wysokie góry, wysokie dochody, wysokie podatki...

Norwegia słynie z pięknych fiordów, zórz polarnych, ropy naftowej, wysokiego standardu życia oraz...wysokich podatków. Przy bliższym poznaniu rzeczywistość okazuje się nie taka straszna.

Norwegia podatki ma faktycznie wysokie, ale wysokość zarobków sprawia, że i tak warto tu pracować - o czym świadczy liczba imigrantów zarobkowych przybywających do kraju fiordów. Wśród przyjeżdzających do Norwegii zarobkowow najliczniejszą grupę stanowią Polacy. Każda z tych osób prędzej czy później zaczyna interesować się norweskim systemem podatkowym. Najpierw w związku z potrącaną mu z pensji zaliczką na podatek dochodowy, a później w związku z rozliczeniem i chęcią otrzymania jak najwyższego zwrotu podatku.
W niniejszym artykule pragniemy napisać kilka słów o norweskim systemie podatkowym, progach podatkowych oraz tabelach podatkowych, według których odciągane są zaliczki na podatki w Norwegii.

Progresja podatkowa. Progi.

Podatek w Norwegii (ten od osób fizycznych) jest podatkiem progresywnym. Im wyższe dochody, tym wyższa stawka podatku dochodowego.

Mamy trzy progi podatkowe. W pierwszym stawka podatku dochodowego wynosi 27%, w drugim 27 + 9, czyli 36%, a w trzecim 27 + 9 + 12, czyli 48% (w 2014 roku podstawowa stawka została obniżona z 28% do 27%, przy rozliczeniu za 2013 rok należy pamiętać, że obowiązywała wtedy jeszcze stawka 28%).

Jeśli chodzi o 2013 rok progi te mieszczą się przy następujących kwotach dochodu (dochód w skali całego roku):

- Pierwszy próg (podatek 28%) - dochody nieprzekraczające 509 600 koron norweskich;

- Drugi próg (podatek 37%) - dochody mieszczące się pomiędzy 509 600, a 828 300 koron;

- Trzeci próg (podatek 49%) - dochody powyżej 828 300 koron.

Odnośnie 2014 roku  progi podatkowe i kwoty dochodu kształtują się następująco:

- Pierwszy próg (podatek 27%) - dochody nieprzekraczające 527 400 koron norweskich;

- Drugi próg (podatek 36%) - dochody mieszczące się pomiędzy 527 400, a 857 300 koron;

- Trzeci próg (podatek 48%) - dochody powyżej 857 300 koron.

Tym sposobem osoby o najwyższych dochodach, płacą najwyższy podatek. Norwegia realizuje w ten sposób politykę wyrównywania różnic społecznych, co wpisuje się w skandynawski ideał państwa egalitarnego i socjalnego. Bogaci nie mogą stać się zbyt bogaci, a biedni zbyt biedni. Wszyscy (szczególnie osoby zamożne) składają się w formie podatków na finansowanie dóbr i usług publicznych, dostępnych dla wszystkich, w tym między innymi szpitali, przedszkoli, szkół itd.

Realna wysokość podatku

Oprócz podatku od dochodu brutto pracownika odciągana jest także składka na ubezpieczenia społeczne (tzw. trygdeavgift), w wysokości 7,8% (11% w przypadku osób prowadzących samodzielną działalność gospodarczą).

Obciążenia podatkowe są zatem znaczne, ale trzeba pamiętać o dwóch sprawach (symulacje podatkowe dla rozliczeń za 2013 rok):

• Po pierwsze: załapanie się do wyższego progu podatkowego nie oznacza, że całość dochodu zostanie opodatkowana wyższą stawką. To byłoby niesprawiedliwym karaniem ludzi za pracowitość i/lub przedsiębiorczość. Wyższa stawka dotyczy dochodów wykraczających poza dany próg podatkowy. Przykładowo osoba, której dochód w roku 2013 wyniósł 600 000 koron, zapłaci podatek wg stawki 28% od kwoty 509 600 koron, czyli kwoty na której kończy się I próg podatkowy i wg stawki 37% od kwoty 90 400 koron czyli tej, która wykroczyła poza ten próg (600 000 - 509 600 = 90 400 kr)
• Po drugie: Efektywny (faktycznie zapłacony) podatek i tak będzie niższy - czyli podany wyżej przykład należy potraktować tylko jako uproszczenie, gdyż odpowiednią stawką nie zostanie opodatkowany cały dochód brutto danej osoby. Zostanie od niego najpierw odliczona kwota wolna od podatku, zryczałtowane koszty uzyskania przychodu (w przypadku pracowników) oraz ewentualne inne ulgi i odpisy i dopiero od tak uzyskanej podstawy naliczony będzie podatek.

Zaliczki na podatek. Tabele podatkowe

W jaki sposób płacone są podatki? Norwegia stosuje system zaliczek na podatek, tj. nakazuje pracodawcom odciąganie co miesiąc z wynagrodzenia pracownika pewnej kwoty na poczet podatku dochodowego za dany rok. Wysokość tej kwoty określa karta podatkowa (norw. skattekort), czyli wydany przez urząd skarbowy dokument, zawierający albo procentową wielkość potrącenia na poczet podatku (karty procentowe), albo tabele, pokazujące jaką kwotę odciągać w zależności od dochodu w danym okresie (karty tabelaryczne).

Karta określa także, czy zaliczki na podatek mają być potrącane w równej wysokości przez wszystkie 12 miesięcy w roku, czy też np. w lipcu i w grudniu (w okresie urlopowym i przed Świętami Bożego Narodzenia) mają być mniejsze.

Każda karta podatkowa ma swój numer, który określa częstotliwość potrąceń, wysokość kwoty wolnej od podatku (czyli klasę podatkową), to, czy pracownik ma płacone składki na ubezpieczenia społeczne w Norwegii itp.

Oto kilka przykładów tego, co oznaczają karty podatkowe o określonych numerach:

7100 - 1. klasa podatkowa, ubezpieczenie w Norwegii, zaliczka na podatek odciągana przez 10,5 miesiąca,
7200 - jw., ale 2. klasa podatkowa,

7150 - 1. klasa podatkowa, ubezpieczenie w Norwegii, zaliczka na podatek odciągana przez 12 miesięcy,
7250 - jw., ale 2. klasa podatkowa,
7160 - 1. klasa podatkowa, zwolnienie ze składek na ubezpieczenia społeczne w Norwegii, zaliczka na podatek odciągana przez 12 miesięcy
itd.

Sposób dokonywania potrąceń (np. przez 12 miesięcy czy 10,5 miesiąca), jak i ich wysokość nie mają żadnego wpływu na faktyczną wysokość podatku, jaki trzeba będzie ostatecznie zapłacić i na kwotę, jaka zostanie w kieszeni podatnika. Jeśli pobierane zaliczki były wysokie, czyli podatnik dostawał mniej pieniędzy przy comiesięcznych wypłatach, dostanie wysoki zwrot. Jeśli pobierane zaliczki były niskie, czyli podatnik dostawał duże wypłaty miesięczne, będzie miał mały zwrot albo nawet będzie musiał dopłacić część należnego podatku do urzędu skarbowego.